Μουσική παιδεία στα σχολεία...

Η κυριαρχία των ιδιωτικών ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών μέσων μαζικής ενημέρωσης τα τελευταία χρόνια διαμόρφωσε τόσο την πολιτική ταυτότητα των νεοελλήνων όσο και την πολιτιστική. Μια τεράστια ποικιλία από σκουπιδοπρογράμματα προβάλλονται και ακούγονται καθημερινά. Άνθρωποι χωρίς κανένα προσόν, χωρίς κανένα πνευματικό υπόβαθρο έχουν αναλάβει την πολιτιστική μας ενημέρωση. Εκτός από τους ενήλικες που με τη δική τους ευθύνη παρακολουθούν όλη αυτή τη σαβούρα, στους θεατές ή ακροατές συγκαταλέγονται και οι μαθητές μας. Παιδιά από έξι ως δεκαοκτώ και εικοσιοκτώ μην σου πω χρονών επηρεάζονται και διαμορφώνουν την πολιτιστική τους ταυτότητα μέσα από τη σαβούρα των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών προγραμμάτων.

Θέλω να <<καταγγείλω>> το σύστημα παιδείας των σχολείων που έχει κάνει τους μαθητές τους πιο σκληρά εργαζόμενους Έλληνες και συνάμα τους πιο αντιπαραγωγικούς με αποτέλεσμα να έχει δραματικά μειώσει τον ελεύθερο χρόνο τους κάνοντας όλο και περισσότερους να σταματούν δραστηριότητες όπως η μουσική, ο αθλητισμός ο χορός και όλα αυτά που δημιουργούν πολιτιστικά τον άνθρωπο και τις κοινωνίες.΄Οπως φαίνεται στο μέλλων θα υπάρχουν ή απολίτιστοι <<μορφωμένοι>> ή αμόρφωτοι καλλιτέχνες.

Διευκρινίζω ότι ο λόγος που άνοιξα το θέμα της δημόσιας παιδείας και μουσικής είναι επειδή με την τακτική που ακολουθούν στα σχολεία τροφοδοτούν τα φροντιστήρια και όλα αυτά μαζί πνίγουν τα υπόλοιπα ενδιαφέροντα των παιδιών. Από την εμπειρία μου σας λέω ότι αν κάποιος δεν ξεκινήσει από μικρός,από την εφηβεία τουλάχιστον,να ασχολήται με κάτι που του αρέσει,είναι δύσκολο να το παλέψει σε μεγαλήτερες ηλικίες.Αυτή η κατάσταση δημιουργεί συνέπειες στον χώρο της μουσικής παιδείας.

Σίγουρα η υπάρχουσα κατάσταση στην τέχνη, στην παιδεία αλλά και σε άλλους τομείς της ζωής μας είναι τέτοια που επιτρέπει την ανάπτυξη και την ανάδειξη χαμηλής ποιότητας καλλιτέχνες, διανοούμενους, πολιτικούς κ.λπ. και την αφομοίωση των σημαντικών ανθρώπων σε κάθε τομέα, στο υπάρχον κατεστημένο και τις σκοπιμότητές του.Το πρόβλημα όμως είναι ποιος ορίζει την ποιότητα ή μη της καλλιτεχνικής παραγωγής. Μπορεί να έχουν λόγο οι ειδικοί σε κάθε τομέα, αλλά δεν μπορούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους με το ζόρι στην κοινωνία. Αυτό θα ήταν φασισμός ακόμα και αν επρόκειτο για τις πιο σοφές απόψεις.